ابوعطا- استادشجریان و لطفی و حافظ و سعدی و عارف قزوینی - خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟| ساقی کجاست؟ گو سبب انتظار چیست ؟
خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست؟ | ساقی کجاست؟ گو سبب انتظار چیست
هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار | کس را وقوف نیست که انجام کار چیست
پیوند عمر بسته به موییست، هوش دار | غمخوار خویش باش! غم روزگار چیست
معنیِ آب زندگی و روضه ارم | جز طرف جویبار و می خوشگوار چیست؟
مستور و مست هر دو چو از یک قبیله‌اند | ما دل به عشوه که دهیم؟ اختیار چیست؟
راز درون پرده چه داند فلک؟ خموش! | ای مدعی، نزاع تو با پرده دار چیست؟
سهو و خطای بنده گرش اعتبار نیست | معنی عفو و رحمت آمرزگار چیست
زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست | تا در میانه خواسته کردگار چیست
(حافظ)
اگر تو فارغی از حال دوستان یارا | فِراغت از تو مُیسّر نمی‌شود ما را
تو را در آینه دیدن جمال طَلعَت خویش | بیان کند که چه بودست ناشکیبا را
بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم، | به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را
به جای سروِ بلند ایستاده بر لب جوی | چرا نظر نکنی یار سروبالا را؟
شمایلی که در اوصاف حُسن ترکیبش | مجالِ نُطق نماند زبان گویا را
که گفت در رخِ زیبا نظر خطا باشد؟ | خطا بود که نبینند روی زیبا را
به دوستی، که اگر زهر باشد از دستت | چنان به ذوقِ ارادت خورم، که حلوا را
کسی ملامتِ وامِق کند به نادانی | حبیب من، که ندیدست روی عَذرا را
گرفتم آتشِ پنهان خبر نمی‌داری | نگاه می‌نکنی آبِ چَشمِ پیدا را؟
نگفتمت که به یغما رود دلت سعدی | چو دل به عشق دهی دلبرانِ یَغما را
هنوز با همه دردم امید درمانست | که آخِری بود آخر، شبانِ یلدا را
(سعدی)
بــــــهار دلـــکَش رســـــید و دل به جــا نباشد | از آن کــــه دلــــبر دمـــــی به فکـــــر ما نباشد
در این بـــهار ای صــــنم بیـــا و آشــــتی کــن | که جنــــگ و کــــین، با مــــن حزین، روا نـباشد
صبحدم بلبل، بر درخت گل، به خنده می گفت | نازنیـــــنان را، مه‌جبیـــنان را، وفــــــا نباشـد
اگــــر کـــــه با این دل حـــزین تو عـهدُ بستی | عزیز مـــــن، با رقـــیب مـــن، چـــرا نشستی؟
چرا دلــــــم را، عــزیـــز مـــن، از کــینه خستی بیــــا
در بــرم، از وفـا یک شب، ای مه نَخْشَب | تـــازه کــــن، عهـــدی، کـــــــه بــــر شکـــستی
(عارف قزوینی) [در بعضی از منابع این تصنیف یه ملکالشعرای بهار نسبت داده شده است]