به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی - تاج اصفهانی (اصفهان)
به/ اصفهان رو/ که تا بنگری/ بهشت ثانی
به/ زنده رودش/ سلامی ز چشم/ ما رسانی
ببر از وفا /کنار جلفا/ به گل چهرگان/ سلام ما را
شهر پر شکوه/ قصر چلستون/ کن گذر به چارباغش
گر شد از کفت /یار بی وفا /کن کنار پل سراغش
بنشین در کریاس/ یاد شاه عباس /بستان از دلبر می
بستان/ پی در پی /می از دست وی/ تا کی/ تا بتوانی
ساعتی در جهان/ خرم بودن /بی غم بودن/ بی غم بودن
با بتی دلستان/ همدم بودن/ محرم بودن /با هم بودن
ای بت اصفهان/ زان شراب جلفا/ ساغری در ده ما را
ما غریبیم ای مه/ بر غریبان رحمی/ کن خدا را
آواز خوان: استاد جلال تاج اصفهانی
شاعر:
ملک الشعرای بهار
تصنیف: علی اکبر شهنازی
آهنگساز: عبدالحسین برازنده
دستگاه:
آواز بیات‌اصفهان
درباره این تصنیف
صبحدم ز مشرق طلوعی در جهان کن - محمدرضا شجریان (در دستگاه سه گاه)
صبحدم زمشرق طلوعی درجهان‌کن
تیر غمزه را در کمان ابروانکنبزم ما منور ز رویت یک زمان‌کن
ملک دل مسخر به بویت ناگهان‌کن
صنم شاهی تو مرا ، جانم فدایت
دلبر ماهی تو مرا ، مردم برایت
طبیبم عزیزم حبیبم
یارخوشگل من شمع محفل من
ماه تابانم تویی تو شاه خوبانم تویی تو
ای صنم ز هجرت نزارم زاری‌ام بین
مایلم به رویت (نگارم خواری‌ام بین)2
طبیبم عزیزم حبیبم
یارخوشگل من شمع محفل من
ماه تابانم تویی تو شاه خوبانم تویی تو
خواننده: شجریان
شاعر: ملک الشعرای بهار
آهنگساز: درویش‌خان
دستگاه: دستگاه سه‌گاه
ای شکسته دل عاشقی ز سر بدر کن - جمال صفوی
ای شکسته دل، عاشقی ز سر به در کنخون شدی ازین رهگذر بیا حذر کن
لب ببند و زین یک فسانه مختصر کن
زان که دلفریبانِ ری وفا ندارند، صفا ندارند
خوشگلند و زیبا ولی حیا ندارند
چاره خود ای دل تو از رهِ دگر کن
گُل‌رخانِ ری بی‌شمارند
چون وزیرانش کهنه‌کارند
جز خیانت کاری ندارند
همه زیر بارند
این جفاکشی مردم آزاری
کشته ما را (جانم) کشته ما را
(ببم) کشته ما را
کی شود باری کین سیه‌کاری
حال ما کند آشکارا
خواننده: جمال صفوی
شاعر: ملک الشعرای بهار
آهنگساز:
دستگاه:
ای کبوتر از آشیان کرانه کردی - استاد محمدرضا شجریان
ای کبوتر از آشیان کناره کردی
بی‌سبب چرا ترکِ آشیانه کردی
یادی از رفیقانِ آشنا نکردی
زین مکان که با عاشقان در آن چمیدی
از آن چه دیدی
ناگهان چرا سوی دیگران پریدی
ترکِ یارِ نالان و ترکِ خانه کردی
بدگمان گشتم بر تو باری
بی‌وفا نبودی به یاری
در کفِ بازانِ شکاری
به صد زخمِ کاری
همانا دچاری
از فراقت من می‌کنم شیون
دلبرِ من نگارین پرِ من نگارین پرِ من
کی بُود جانا کز وفا گردی
همسر من نشینی برِ من
شاعر: ملک‌الشعرای بهار
آهنگساز: جهانگیر مراد (حسام‌السلطنه)
دستگاه موسیقی: آواز ابوعطا