ای کبوتر از آشیان کناره کردی
بی‌سبب چرا ترکِ آشیانه کردی
یادی از رفیقانِ آشنا نکردی
زین مکان که با عاشقان در آن چمیدی
از آن چه دیدی
ناگهان چرا سوی دیگران پریدی
ترکِ یارِ نالان و ترکِ خانه کردی
بدگمان گشتم بر تو باری
بی‌وفا نبودی به یاری
در کفِ بازانِ شکاری
به صد زخمِ کاری
همانا دچاری
از فراقت من می‌کنم شیون
دلبرِ من نگارین پرِ من نگارین پرِ من
کی بُود جانا کز وفا گردی
همسر من نشینی برِ من
شاعر: ملک‌الشعرای بهار
آهنگساز: جهانگیر مراد (حسام‌السلطنه)
دستگاه موسیقی: آواز ابوعطا