دل در آتش غم رخت تا که خانه کرد - جلال تاج اصفهانی (در آواز ابوعطا)

دل در آتشِ/ غم رُخت/ تا که خانه کرد
دیده سیل خون/ به دامنم/ بس روانه کرد

آفتاب عُم/ رِ من فرو/ رفت و ماهم از/افق چرا/ سر برون نکرد

هیچُ صبح دم/ نشد فلک/ چون شفق زخون/ دل مرا/ لاله گون نکرد

ز روی مَهت جانا/ پرده بر گشا/ در آسمان مه را/ منفعل نما

به ماه رویت سوگند/

که دل به مهرت پابند/

به طره ات جان پیوند/

قسم به زند و پازند/

به جانم آتش افکند/
خراب رویت یک چند/

بیا نگارا/ جمال خود بنما/ ز رنگ و بویت/ خجل نما گل را

رو در طرف چمن/ بین بنشسته چو من
دل خون بس ز غم /یاری غنچه دهن

گل درخشنده/ چهره تابنده/ غنچه در خنده/ بلبل نعره زنان
هر که جوینده/ باشد یابنده/ دل دارد زنده/ بس کن آه و فغان

ز جور مه رویان/ شکوه گر سازی/ به شش در محنت/ مهره اندازی

همچون سالک/ دست خود بازی/ همچون سالک/ دست خود بازی

---

آوازخوان: جلال تاج اصفهانی
شاعر: حسن صدر سالک
آهنگساز: عبدالحسین برازنده
دستگاه موسیقی: آواز ابوعطا